प्रजातन्त्रका नाममा प्रजातन्त्र विरोधीहरुले खेलिरहेजस्तो लाग्छ हाम्रो देशमा। 'तीस वर्षे कालरात्रि' भनेर नेपाली नागरिकलाई झुक्क्याउनेहरुले नेपालमा हालीमुहाली गर्नलागेको तीस वर्ष पुग्न अब केही वर्ष मात्र बाँकी छ। तर नेपाल र नेपालीहरुको हालत त्यो 'कालरात्री'को अवधिको भन्दा कता हो कता खराब छ। प्रजातन्त्रमा विरोध गर्न पाइन्छ, बोल्न पाइन्छ भनेर नेपालीहरुलाई उकासे, अहिले हामी नेपालीहरु त्यति बेलाको तुलनामा निकै धेरै बोल्न पाउछौ, राजनीतिज्ञहरुलाई गाली समेत गर्न पाउछौ। तर, दुर्भाग्य, तपाईको बोलीको कतै सुनुवाइ हुँदैन। तपाईलाई प्रजातन्त्रले बोल्ने अधिकार त दियो, तर तपाईको रोटि खोसिदियो। रोटी मात्र होइन, देशको राष्ट्रिय ढुकुटी नै नेताहरुको पेवा भैसक्यो।
अब त उनीहरु पेट्रोलको भाउ वर्षमा तीनचोटी बढाउछ्न, त्यसको भार आम नागरिककै थाप्लोमा थोपर्छन, ब्यापारीबाट चन्दा असुल्छन, मूल्य वृद्धिका नाममा त्यसको भार आम नागरिककै खल्तीमा ठेस्छ्न। बेहाल छ विचरा नेपाली जनताको! आफैले रगत बगाएर ल्याएको प्रजातन्त्र, यिनै राजनीतिक दलहरुको लहै लहैमा लागेर! नखाउँ त दिनभरिको शिकार, खाउँ त कान्छा बाको अनुहार! बरु यिनीहरुले तिस वर्षे कालरात्रि भन्न रुचाउने पंचायती व्यवस्थामा यति विधि महंगी पनि बढ्दै न थ्यो, सर्वसाधारणको जीवन यति कष्टकर पनि थिएन, वातावरण शान्तिपूर्ण थियो, छात्ती फुकाएर हिडिन्थ्यो। अहिले त विहान बाहिर निस्के, बेलुकी घर फर्किन्छ कि फर्किन्न भन्ने चिन्ता हुन्छ।
यी नेपाली राजनीतिक दलहरुले त प्रजातन्त्रको यसरी व्याख्या गर्नथाले कि आफूले भनेको प्रजातन्त्र, अरुले भनेको नप्रजातन्त्र अरे। हाम्रो प्रजातन्त्रको मूल्य-मान्यता त खालि सत्तामै टिकेको रहेछ-- त सत्तामा रहुन्जेल सहमति हुनसक्दैन, म गएपछि फरक पर्दैन। तैले बजेट ल्याउनु हुदैन, मलाई सत्ता छोड दे अनि म ल्याउछु बजेट। कस्ता नकच्चरा पाँगदुरे कुरा! अनि काम चलाउ भैसकेको प्रधानमन्त्रीको राजिनामा मागेर समय बिताउछन। त्यसको सत्ता बहिर्गमन विना कुनै बार्ता हुनसक्दैन रे। आफू सत्तामा गएपछि पनि यस्तै खिचलो उठ्छ भन्ने कुरा यिनीहरुलाई थाहै छ। तर, कुरा सत्ताको मात्र हो, त्यसैले यिनीहरु यसैमा अडिग छन-- यसले सत्ता छोड्यो भने खिचालोकै बीचमा भए पनि दुइ-चार महिना पनि खान त पाइन्छ। नालायकहरु!
